Over mij

"We moeten de tulpen op dit bed koppen". Ik ruík de bloembollen en zie mezelf als 10-jarig meisje weer in de tulpenvelden staan, met groene vingers en een stijve rug. Dit soort zinnetjes, over die tulpen en dat bed, schreef ik als kind op briefjes of in boekjes, zodat ik ze niet kon vergeten. Later maakte ik er grote verhalen van, of kleine gedichtjes. Het mooie-zinnen-verzamel-boekje ligt tegenwoordig op mijn nachtkastje, want mooie woorden en goede zinnen, daar kun je me nog steeds voor wakker maken. 

​

Raken, verbinden en herinneren

Mijn carrièrepad bracht me niet naar de bollenwereld, maar wél naar de Amsterdamse rechtbank en later naar de advocatuur en corporate wereld, totdat ik besloot dat het leven te kort is om te blijven hangen in mwoah-banen. Ik koos definitief voor het schrijverschap. In mijn jaren als freelance journalist en tekstschrijver leerde ik dat het uitmaakt welke woorden je kiest. Behalve de woorden zijn ook de structuur belangrijk en wil je dat mensen écht begrijpen wat je bedoelt te zeggen. 

​​

Wat ik schrijf gaat altijd over mensen. Hun werk, hun liefde, hun leven en soms ook hun afscheid. Of het nu een persoonlijk portret is of een journalistiek stuk met een menselijke invalshoek; ik vertel verhalen die dichtbij komen.

​

Suburbs

Ik woon samen met mijn gezin aan de rand van Delft. Als het mooi weer is ben ik buiten te vinden en rommel ik graag in onze achtertuin. De mooiste tijd van het jaar is wat mij betreft als de tuin in bloei staat. Daarin mogen de tulpen van mijn opa natuurlijk niet ontbreken.